سفارش تبلیغ
صبا ویژن

بهترین و جذابترین مطالب

موجر به عنوان طرف اصلی قرارداد اجاره، لزومی ندارد که حتماً مالک اصلی آپارتمان یا مغازه‌ای که قصد اجاره دادن آن را دارد باشد. چون ممکن است موجر خودش زمانی که آن محل را اجاره کرده در قراردادش با مالک اصلی شرط کرده که در مدت اجاره می‌تواند آن را به شخص دیگری اجاره بدهد. در این حالت اگر مستأجر فوق بخواهد آن را به غیر اجاره بدهد، خودش می‌شود موجر و آن شخص ثالث (فرد سوم) می‌شود مستأجر. اما در اکثر اوقات موجر، مالک محل استیجاری است. لذا در هنگام اجاره کردن ملک بررسی کنید که آیا موجر مالک ملک است یا خیر. و اگر خودش مستأجر است، آیا حق انتقال به غیر را دارد یا خیر و ثانیاً نباید مدت اجاره خودش با مالک تمام شده باشد و الا مالک می‌تواند به واسطه پایان مدت اجاره درخواست تخلیه آن محل را نماید.

در مقابل نیز، موجرین باید بررسی کنند که فردی که خود را به عنوان مستأجر معرفی کرده است آیا مشخصات وی که در اجاره‌نامه درج می‌شود با مشخصات ظاهری و شناسنامه‌ای هم مطابقت می‌کند یا خیر؟ مستأجر ممکن است یک شخص حقیقی مانند هر یک از انسان‌ها باشد و یا یک شخص حقوقی مانند یک شرکت تجاری یا یک مؤسسه غیرتجاری.

از پایان مدت اجاره یا سایر موارد فسخ اجاره که موجر حق درخواست تخلیه محل استیجاری را مطرح می‌کند، مستأجر باید بدون معطلی و بدون فوت وقت آن محل یا ملک را تخلیه کرده و تحویل موجر بدهد. اما اگر با هر گونه بهانه‌ای مانند ادعای جعل امضا یا تاریخ اجاره‌نامه، یا ادعای تمدید شفاهی یا در نوشته‌ای جداگانه، یا ادعای خریدن سرقفلی یا خریدن محل استیجاری و غیره از سوی مستأجر، عملیات تخلیه به صورت فوری قابل تخلیه نباشد، در این صورت مالکین و موجرین رغبت و علاقه‌ای به اجاره دادن اماکن مسکونی، تجاری، اداری و غیره خود را، به مستأجرین نخواهند داشت.

چنانچه ضوابط تعریف شده در قانون روابط موجر و مستأجر سال 1376 در ارتباط با تخلیه فوری اماکن استیجاری به طور دقیق و کامل و ظرف مدت 7 روز اجرا شود، در این صورت عرضه مکان‌ها و محل‌های استیجاری از سوی مالکین و موجرین بیشتر و از طرفی به واسطه عرضه بیشتر، مبلغ اجاره‌بها نیز کاهش پیدا می‌کند و به نفع مستأجرین خواهد بود.

مشاوره حقوقی رایگان و آنلاین

وکیل پایه یک دادگستری تهران 

دعاوی کیفری 

وکیل ملکی 

وکیل طلاق 

وکیل مواد مخدر 


 

 

در قانون روابط موجر و مستأجر سال 1376 شرایط و ضوابطی از نظر شکلی و ظاهری برای تنظیم اجاره‌نامه در نظر گرفته شده است و در ماده 3 این قانون شرط استفاده از ویژگی تخلیه فوری پس از پایان مدت اجاره منوط به رعایت این شرایط است. بنابراین هر نوشته تحت عنوان اجاره‌نامه یا قرارداد اجاره نمی‌تواند به عنوان اجاره‌نامه عادی پیوست درخواست دستور تخلیه اماکن استیجاری قرار بگیرد تا بتوان از طریق شورای حل اختلاف ظرف 7 روز ملک را تخلیه نمود.

با توجه به قانون روابط موجر و مستأجر سال 1376 و آیین‌نامه اجرایی آن مصوب سال 1378 اجاره‌نامه کلیه اماکن استیجاری اعم از تجاری، مسکونی، اداری، آموزشی و غیره را می‌توان به یکی از دو شیوه رسمی و یا عادی منعقد نمود که در قوانین مربوط به هر یک از آنها، شرایطی از نظر تنظیم (شکلی) و از نظر اجرایی (تخلیه) پیش‌بینی شده است.

شرایط تنظیم اجاره‌نامه رسمی

تعریف سند رسمی مطابق قانون مدنی اسناد رسمی: اسناد در سه حالت رسمی محسوب می‌شوند و در غیر این صورت، سند عادی به حساب می‌آیند.

1- کلیه اسناد تنظیمی در دفاتر اسناد رسمی (مانند وکالت‌نامه، مبایعه‌نامه، اجاره‌نامه).

2- کلیه اسناد تنظیمی توسط اداره ثبت اسناد و املاک (سند مالکیت املاک).

3- کلیه اسناد تنظیمی توسط یکی از مأمورین ذی‌صلاح دولتی (دادنامه، گواهی‌نامه رانندگی).

یک اجاره‌نامه زمانی رسمی محسوب می‌شود که توسط یکی از دفاتر اسناد رسمی (محاضر) مطابق شرایط قانونی در تنظیم این گونه اسناد نوشته و تنظیم شده باشد.

در ماده 14 آیین‌نامه اجرایی قانون روابط موجر و مستأجر مصوب سال 1376 آمده است که:

(دفاتر اسناد رسمی علاوه‌بر رعایت شرایط عمومی تنظیم اسناد اجاره، مکلف‌اند در سند اجاره اماکن با کاربرد تجاری و اماکنی که با رعایت قوانین و مقررات مربوط به منظور استفاده تجاری واگذار می‌شوند، تصریح کنند که عقد اجاره با سرقفلی یا بدون سرقفلی واقع شده است و در قراردادهای عادی اجاره نیز طرفین مکلف‌اند سند اجاره را با قید همین مطلب تنظیم نمایند).

آیا اجاره‌نامه تنظیمی در دفتر املاک (بنگاه) سند رسمی است؟

اجاره‌نامه‌های تنظیمی در دفاتر مشاورین املاک یا بنگاه‌های معاملات ملکی جزء اسناد عادی هستند و اخذ کد رهگیری هم تأثیری در تبدیل آن به عنوان یک سند رسمی ندارد زیرا فلسفه وجودی کد رهگیری رعایت شرایط شکلی اجاره‌نامه‌های عادی برای استفاده از ویژگی تخلیه فوری است و همچنین مانع از انتقال مجدد منافع ملک استیجاری به اشخاص دیگر قبل از پایان مدت اجاره می‌شود.

مشاوره حقوقی رایگان و آنلاین

وکیل پایه یک دادگستری تهران 

دعاوی کیفری 

وکیل ملکی 

وکیل طلاق 

وکیل مواد مخدر 


پرسش‌ و پاسخ‌های رایج مربوط به تخلیه اماکن استیجاری

1- تخلیه اماکن تجاری و اداری

آیا اجاره اماکن با کاربری تجاری و اداری هم مشمول مقررات تخلیه فوری می‌شوند؟

پاسخ: بله. زیرا طبق ماده یک قانون روابط موجر و مستأجر سال 1376 کلیه محل‌های استیجاری با هر کاربری مشمول این قانون هستند مشروط بر اینکه روابط استیجاری تابع قانون روابط موجر و مستأجر سال 1356 نباشد و دعوا راجع به سرقفلی و حق کسب و پیشه نباشد.

2- تخلیه با اجاره‌نامه بدون کد رهگیری

اجاره‌نامه‌هایی که فاقد کد رهگیری هستند آیا از طریق شورا امکان پیگیری دارند؟

پاسخ: بله. هیچ فرقی نمی‌کند که اجاره‌نامه دستی تنظیم شده باشد و یا در بنگاه معاملات ملکی و هیچ فرقی ندارد که دارای کد رهگیری باشد و یا نباشد. در صورتی که دارای شرایط چهارگانه مندرج در ماده دو قانون روابط موجر و مستأجر سال 1376 باشد می‌توان از طریق تخلیه فوری اقدام کرد.

3- تخلیه به دلیل عدم پرداخت اجاره‌بها

اگر مدت اجاره تمام نشده ولی مستأجر اجاره‌بها پرداخت نمی‌کند، آیا می‌توان از طریق شورای حل اختلاف ظرف یک هفته دستور تخلیه دریافت کنیم؟

پاسخ: خیر. دستور تخلیه فوری برای زمانی است که مدت اجاره تمام شده باشد و در مورد سوال فوق باید از طریق دادگاه تقاضای فسخ قرارداد و صدور حکم تخلیه شود که معمولاً بیش از 6 ماه به طول می‌انجامد و لذا بهتر است که مدت اجاره تمام شود و آن وقت از طریق شورا درخواست صدور دستور تخلیه فوری کنید.

 

 

 

 

4- تخلیه با پرداخت قرض‌الحسنه یا ودیعه

اگر مستأجر مبلغی به عنوان ودیعه یا قرض‌الحسنه نزد موجر داشته باشد، آیا باز هم موجر می‌تواند قبل از پرداخت آن دستور تخلیه بگیرد؟

پاسخ: اگر مدت اجاره تمام شده باشد موجر می‌تواند تقاضای دستور تخلیه کند در این صورت شورا دستور تخلیه را صادر می‌کند اما اجرای آن منوط به این است که موجر تمام وجه قرض‌الحسنه یا ودیعه را به صندوق سپرده دادگستری واریز کرده و فیش آن را به شورا تحویل بدهد که بعد از آن طریق اجرای احکام شورا دستور تخلیه اجرا می‌شود.

5- تخلیه و اجور معوقه

اگر موجر بابت اجاره‌بها از مستأجر طلبکار باشد آیا همزمان با تقاضای دستور تخلیه می‌تواند مطالبه اجور معوقه یا خسارت به ملک را نماید؟

پاسخ: بله می‌تواند اما دیگر نمی‌تواند از تشریفات تخلیه فوری بهره‌مند شود چون باید وقت رسیدگی تعیین و طرفین دعوت به دادرسی شوند که در این صورت ممکن است کارشناس تعیین شود که همه اینها مشمول زمان نسبتاً طولانی بیش از 6 ماه می‌شود. مگر اینکه ابتدا تقاضای دستور تخلیه شود و سپس به طور جداگانه برای مطالبه اجور معوقه و خسارات اقدام شود.

6- تخلیه محل تجاری

اگر یک محل تجاری که دارای سرقفلی است را بخواهیم تخلیه کنیم به کجا باید مراجعه شود؟

پاسخ: به دادگاه محل وقوع ملک مراجعه کنید. چون شوراهای حل اختلاف صلاحیت رسیدگی به دعاوی سرقفلی و حق کسب و پیشه را ندارند.

  

7- تخلیه با کپی اجاره‌نامه

آیا با کپی اجاره‌نامه هم می‌توان برای تخلیه فوری اقدام کرد؟

پاسخ: منعی ندارد مگر اینکه مستأجر به آن ایراد بگیرد یا مدعی عدم رابطه استیجاری شود که در این حالت موجر می‌تواند از شورا تقاضا کند که بنگاه معاملات ملکی نسخه سوم را به شورا تسلیم کند یا همان کپی را تایید کند.

8- تخلیه محل استیجاری با سابقه طولانی اجاره

اگر ملکی با کاربری مسکونی 18 سال پیش اجاره داده شده باشد و تاکنون بدون تمدید مدت اجاره، مستأجر از آن استفاده می‌کند آیا به واسطه گذشتن این مدت از طریق روش تخلیه فوری می‌توان اقدام کرد؟

پاسخ: اگر مشمول قانون روابط موجر و مستأجر سال 1376 باشد و از آن محل برای سکونت استفاده شده باشد، منعی در استفاده از شیوه تخلیه فوری وجود ندارد و ادعای سرقفلی منتفی است.

9- تخلیه به دلیل شرط فسخ در اجاره‌نامه

چنانچه در اجاره‌نامه شرط شده که هر یک از طرفین می‌تواند قبل از پایان مدت اجاره با پرداخت یک ماه اجاره به عنوان خسارت قرارداد را فسخ کند، در این حالت اگر موجر بخواهد از این شرط استفاده کند اما مستأجر راضی به تخلیه نباشد آیا می‌توان از طریق شورا برای تخلیه فوری آن محل اقدام کرد؟

پاسخ: خیر. استفاده از شیوه تخلیه فوری فقط مخصوص اجاره‌نامه‌ای است که مدت آن تمام شده باشد و اگر مستأجر ملک را تخلیه نمی‌کند و در سایر موارد باید تقاضای فسخ قرارداد و صدور حکم تخلیه شود که بیش از شش ماه به طول می‌انجامد.

10- تخلیه قبل از پایان مدت اجاره

اگر مستأجر اجاره‌بها نپردازد و یک ماه از مدت اجاره باقیمانده باشد، برای تخلیه ملک موجر چه اقدامی می‌تواند کند؟

پاسخ: موجر بهتر است منتظر باشد تا مدت اجاره به اتمام برسد و سپس تقاضای دستور تخلیه فوری را نماید و الا باید تقاضای صدور حکم تخلیه کند که موجب طولانی شدن رسیدگی و صدور حکم و قطعیت آن و تخلیه ملک می‌شود.

 

نویسنده: محمدرضا فولادی (وکیل پایه یک دادگستری و مدرس دانشگاه)

مشاوره حقوقی رایگان و آنلاین

وکیل پایه یک دادگستری تهران 

دعاوی کیفری 

وکیل ملکی 

وکیل طلاق 

وکیل مواد مخدر 


مزایای اجرا از طریق اداره ثبت:

الف) مدت زمان کمتری برای اجرای مفاد چک لازم است.

ب) هزینه مربوطه معمولاً از محل وصول مبلغ چک پرداخت می‌شود.

ج) امکان ممنوع‌الخروج نمودن سریع بدهکار

براساس ماده 183 آیین‌نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم‌الاجرا و طرز رسیدگی به شکایت از عملیات اجرایی، اجرای ثبت محلی که بانک محالٌ‌علیه در آن واقع می‌باشد، صالح برای صدور اجراییه به استناد چک می‌باشد.

آیا دارنده چک، می‌تواند موجودی صاحب حساب را از بانک استعلام نماید؟

با توجه به مفاد ماده 5 قانون صدور چک، در صورتی که موجودی حساب، کمتر از مبلغ چک باشد، اعلام موجودی به دارنده بلامانع خواهد بود. چرا که برای اعمال حق قانونی ناشی از ماده 5 قانون مذکور و اتخاذ تصمیم در خصوص اینکه بخشی از وجه را بگیرد و نسبت به بخش دیگر آن، تقاضای صدور گواهی عدم پرداخت نماید، لازم است میزان موجودی حساب را بداند.

آیا صدور گواهی عدم پرداخت به ازای قسمتی از وجه چک، امکان مراجعه مجدد به بانک و دریافت بخشی دیگر از مبلغ چک و صدور گواهی عدم پرداخت مجدد وجود دارد؟

انجام چنین امری به درخواست مشتری، فاقد ایراد قانونی است. زیرا، گواهی عدم پرداخت صادره، در حکم اصل چک است. لازم به ذکر است که امکان اصلاح مبلغ برگشتی در سامانه اطلاعاتی بانک مرکزی برای دفعات بعدی وجود ندارد و تنها در صورت تحقق شرایط رفع سوء اثر از چک برگشتی، سوابق از سامانه مذکور حذف خواهد شد.

همکاران بانکی باید دقت نمایند، در گواهی‌های صادره بعدی، می‌بایست تاریخ اولین گواهی عدم پرداخت و نام اولین دارنده چک قید شود، زیرا فقط اولین دارنده (اولین کسی که چک را برای وصول به بانک ارائه و چک را ظهرنویسی نموده است) حق شکایت کیفری دارد. همچنین، قید تاریخ اولین گواهی عدم پرداخت، برای محاکم به منظور تشخیص رعایت مواد قانونی برای برگشت زدن چک در حق مراجعه به ظهرنویسان و یا حق شکایت کیفری، کاربرد دارد.

مطابق ماده 7 قانون صدور چک، مجازات صدور چک بلامحل:

هر کس مرتکب بزه صدور چک بلامحل گردد به شرح ذیل محکوم خواهد شد:

الف) چنانچه مبلغ مندرج در متن چک کمتر از ده میلیون ریال باشد به حبس تا حداکثر شش ماه محکوم خواهد شد.

ب) چنانچه مبلغ مندرج در متن چک از ده میلیون ریال تا پنجاه میلیون ریال باشد از شش ماه تا یک سال حبس محکوم خواهد شد.

ج) چنانچه مبلغ در متن چک از پنجاه میلیون ریال بیشتر باشد به حبس از یک سال تا دو سال و ممنوعیت از داشتن دسته چک به مدت دو سال محکوم خواهد شد و در صورتی که صادرکننده چک اقدام به صدور چک‌های بلامحل نموده باشد، مجموع مبالغ مندرج در متن چک‌ها ملاک عمل خواهد بود.

تبصره (الحاقی 2/6/1382): این مجازات‌ها شامل مواردی که ثابت شود چک‌های بلامحل بابت معاملات نامشروع و یا بهره ربوی صادر شده، نیست).

نکته: یکی از قراین برای احراز این گونه موارد (معاملات نامشروع و بهره)، توجه به متن چک و جملات نوشته شده در مقابل عبارت (در وجه) است.

شکایت وجه کیفری چک

اگر چک دارای شرایط قابلیت تعقیب کیفری باشد، می‌بایست ظرف 6 ماه از تاریخ مندرج در آن که برابر با تاریخ صدور می‌باشد به بانک مراجعه نموده و گواهی عدم پرداخت دریافت و ظرف 6 ماه از تاریخ صدور این گواهی بایستی شکایت خود را به مرجع صالح تقدیم نمود، در غیر این صورت حق شکایت کیفری، محفوظ نخواهد بود.

اگر چک پس از برگشت از بانک به شخص دیگری غیر از آن کسی که گواهی عدم پرداخت به عنوان ایشان صادر شده است منتقل شود، انتقال گیرنده، حق شکایت کیفری علیه صادرکننده را نخواهد داشت. بنابراین، اهمیت توضیح ماده 4 در اینجا نیز مشهود است و اگر شعبه به اشتباه نام دارنده چک را (وکیل) قید نماید، حقوق دارنده اصلی (موکل) به مخاطره خواهد افتاد.

بعد از شکایت کیفری نیز چنانچه چک به دیگری انتقال یابد یا شاکی حقوق خود را نسبت به چک به هر نحو دیگری واگذار نماید، شکایت کیفری موقوف خواهد شد. در اینجا باید انتقال قهری را مستثنی نمود.

لازم به ذکر است که دارنده چک، نمی‌تواند علیه ظهرنویس یا ظهرنویسان، شکایت کیفری مطرح نماید. زیرا مستفاد از مواد 13، 19 و 20 قانون صدور چک، ظهرنویسان در مقابل دارنده، تنها مسئولیت مدنی دارند.

چنانچه چک، بعد از برگشت زدن به دیگری منتقل شود، این انتقال، یک انتقال ساده‌ی طلب محسوب شده و انتقال گیرنده، حق استفاده از مزایای چک به عنوان سند تجاری، از جمله طرح دعوا علیه ظهرنویسان را نخواهد داشت.

چنانچه سررسید(تاریخ مندرج در چک) که همان روز صدور چک است، مصادف با روز تعطیل باشد، آیا چک صادره، وعده‌دار محسوب می‌شود (آیا چک صادره، قابلیت تعقیب کیفری دارد)؟

نظر به اینکه قانون در این خصوص صراحت ندارد و شرط قابلیت تعقیب کیفری چک، الزاماً مطالبه وجه چک در همان روز نیست (به عنوان مثال ممکن است دارنده در روز صدور، به بانک محالٌ‌علیه مراجعه ننماید، حتی اگر روز تعطیل نباشد) لذا چک صادره مطابق قاعده سایر اسناد تجاری، چک وعده‌دار محسوب نشده و اولین روز کاری بعد از روز تعطیل، با حفظ قابلیت تعقیب کیفری، امکان مطالبه خواهد داشت.

خسارت تأخیر تأدیه چک از چه زمانی قابل مطالبه است؟

در این خصوص دو نظریه متفاوت وجود دارد:

نظر اول این است که: مبدأ محاسبه را زمان سررسید دِین یا طلب فرض کرده.

و نظر دوم نیز این است که: مبدأ محاسبه را از زمان مطالبه طلب توسط دائن فرض کنیم.

البته طبق استفسار صورت گرفته از مجمع تشخیص مصلحت نظام، خسارت تأخیر تأدیه چک، از تاریخ سررسید آن محاسبه می‌شود.

الف) نظریه سررسید

مطابق این نظر زمان محاسبه‌ی خسارت تأخیر تأدیه، سررسید دِین یا طلب می‌باشد. بنابراین چنانچه در مطالبات مستند به سند اعم از عادی و رسمی، سررسید دین مشخص شده باشد و با وجود رسید اجل، مدیون از پرداخت دین خود استنکاف ورزد، در صورت درخواست خواهان، محکمه علاوه‌بر پرداخت اصل دین، مدیون را به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه از زمان سررسید تا یوم پرداخت نیز محکوم خواهد نمود. بنابراین، در تعهدات پولی چنانچه مدتی از ثبوت دین بگذرد، مدیون باید در هنگام تأدیه بدهی، خسارت تأخیر تأدیه را نیز از هنگام مدیونیت خود تا یوم پرداخت، به خواهان بپردازد.

ب) نظریه مطالبه

مطابق این نظر، مبدأ محاسبه‌ی خسارت تأخیر تأدیه را باید هنگامی فرض کرد که دائن بطور رسمی یا غیررسمی طلب خود را مطالبه کرده باشد. و از تاریخ مطالبه‌ی طلب است که طلبکار استحقاق دریافت خسارت تأخیر تأدیه را پیدا می‌کند.

عده‌ای از حقوقدانان معتقدند مبدأ محاسبه‌ی خسارت تأخیر تأدیه در دعاوی که موضوع آن دین و از نوع وجه رایج (موضوع ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی) می‌باشد نیز از هنگامی است که بستانکار دین را خواسته باشد. در این صورت، دادگاه از تاریخ مطالبه تا روز صدور حکم، نسبت به پرداخت خسارت تأخیز تأدیه، حکم خواهد داد. تاریخ مطالبه نیز با توجه به تاریخ تقدیم اظهارنامه یا درخواست شفاهی یا تاریخ تقدیم دادخواست تعیین خواهد شد. البته رویه‌ی معمول محاکم نیز در خصوص پرداخت خسارت تأخیر تأدیه‌ی مطالبات پولی بر مبنای تاریخ مطالبه‌ی خواهان است.

آیا بانک ملزم به احراز صحت امضای ظهرنویسان است؟

براساس عرف بانکداری بانک تکلیفی در این خصوص ندارد و نمی‌تواند به بهانه عدم تطابق امضای ظهرنویسان (حتی در صورت تشخیص امضا و شناسایی هویت آنها) از پرداخت وجه چک به دارنده خودداری نماید. زیرا ممکن است ظهرنویس دارای امضاهای متعدد باشد که با امضای تعریف شده برای بانک متفاوت باشند.

نویسنده: محمدرضا ایران‌نژاد (مدرس و مشاور امور بانکی و اقتصادی)

مشاوره حقوقی رایگان و آنلاین

وکیل پایه یک دادگستری تهران 

دعاوی کیفری 

وکیل ملکی 

وکیل طلاق 

وکیل مواد مخدر 


انواع چک - دعاوی کیفری - مشاوره حقوقی رایگان و آنلاین - وکیل پایه یک دادگستری تهران

انواع چک از منظر قانون صدور چک

1- چک عادی: چکی است که اشخاص، عهده بانک‌ها به حساب جاری خود صادر و دارنده آن تضمینی جز اعتبار صادرکننده آن ندارد.

2- چک تأیید شده: چکی است که اشخاص، عهده بانک‌ها به حساب جاری خود صادر و توسط بانک محالٌ‌علیه، پرداخت وجه آن تأیید می‌شود.

3- چک تضمین شده: چکی است که توسط بانک به عهده همان بانک به درخواست مشتری صادر و پرداخت وجه آن توسط بانک، تضمین می‌شود.

4- چک مسافرتی: چکی است که توسط بانک، صادر و وجه آن در هر یک از شعب آن بانک یا توسط نمایندگان و کارگزاران آن پرداخت می‌گردد.

علاوه‌بر انواع چک تعریف شده در قانون صدور چک، چک‌هایی تحت عناوین دیگر در حقوق تجارت بین‌الملل و بانکی داریم که به برخی از آنها به شرح ذیل اشاره می‌نماییم.

چک بانکی: چکی است که به وسیله یک بانک، عهده شعب همان بانک یا عهده حساب آن بانک در بانک دیگری به تقاضای مشتری صادر می‌شود.

چک بسته: چکی است که در وجه یک حساب معین صادر می‌شود و شامل دو نوع عام (واریز به حساب دارنده در هر بانکی) و خاص (واریز به حساب دارنده در بانک معین) می‌شود. در واقع، نام بانک، بین خطوط موازی و مورب منقش روی برگ چک، قید می‌شود. لازم به ذکر است که در قانون صدور چک و دیگر قوانین ایران، چنین چکی تعریف نشده و به دلایلی که بعداً بحث خواهد شد، قابلیت صدور ندارد. در واقع، واریز به حساب معین، قید و شرط محسوب شده و مغایر با مفاد ماده 3 قانون صدور چک است.

چک عمومی: اگر صاحب حساب بخواهد وجهی را از حساب جاری خود برداشت نماید، در حالیکه دسته چک خود را به همراه نداشته باشد، بانک با نوشتن شماره سریال چک، نام صاحب حساب و مبلغ چک در دفتر مخصوص و ته‌چک و اخذ امضا از مشتری در دفتر و ظهر ته‌چک، شماره حساب جاری مشتری را روی یک برگ چک عمومی نوشته و چک را برای امضا در اختیار وی قرار می‌دهد. لازم به ذکر است که این نوع چک، قابلیت ظهرنویسی و انتقال ندارد و می‌بایست توسط صاحب حساب و در همان شعبه کارسازی شود. متصدی شعبه باید شماره چک را با ذکر کلمه (امنیبوس) در دفتر و کارت حساب جاری مشتری قید نماید تا با شماره سری دسته چک دارنده حساب اشتباه نشود.

چک بانکی چه نوع چکی است؟

براساس عملکرد و عرف موجود در بانکداری ایران، چک‌های رمزدار صادره توسط شعب بانک‌ها عهده شعب سایر بانک‌ها، چک بین بانکی خوانده می‌شود که در قانون چک به آن اشاره‌ای نشده است.

همچنین قانون چک‌های تضمین شده مصوب 22/4/1337، صدور چک‌های تضمین شده را فقط توسط بانک ملی ایران مجاز شمرده است. به نظر می‌رسد قانون صدور چک‌های تضمین شده، منسوخ شده باشد و کلیه بانک‌ها حق صدور چک تضمین شده را داشته باشند. نکته حائز اهمیت این است که بانک‌ها برای صدور این گونه چک‌ها، فرمت و شکل واحدی ندارند و تحت عناوین متفاوت نظیر چک رمزدار و… اقدام به صدور آن می‌نمایند.

آیا چک مسافرتی، هنوز هم در شبکه بانکی ایران کارکرد دارد؟

از سال 1387 و به منظور کنترل حجم نقدینگی کشور، صدور هر گونه چک مسافرتی توسط بانک‌های عامل ممنوع اعلام و ایران چک بانک مرکزی ج.ا.ایران جایگزین آن شد.

آیا چک تأیید شده، در شبکه بانکی ایران کارکرد دارد؟

با توجه به جایگزین شدن ابزارهای مختلف بانکی نظیر، ضمانت‌نامه و اعتبار اسنادی و ریسک تأیید چک برای بانک، چک تأیید شده، کارکرد خود را در شبکه بانکی ایران از دست داده است.

در صورت گم شدن چک بین بانکی نزد دارنده صدور المثنی چگونه انجام می‌پذیرد؟

مطابق رویه اجرایی برخی از بانک‌ها، مشتری می‌باید مراتب را کتباً به شعبه صادرکننده اطلاع دهد. شعبه پس از احراز هویت و تطبیق مراتب و اطمینان از صدور چک، وصول یا عدم وصول چک را از شعبه بانک ذینفع استعلام و پس از حصول اطمینان از مطابقت نمونه امضاهای مجاز، نسبت به اخذ تعهدنامه اعلام فقدان چک بانکی اقدام می‌نماید. و تعهدنامه مزبور می‌بایست توسط مشتری امضا شود. النهایه پس از اخذ تعهدنامه، عملیات حسابداری مربوط به تسویه چک قبلی و صدور چک جدید با همان شرایط چک اولیه، براساس ضوابط و دستورالعمل‌های داخلی بانک انجام می‌پذیرد.

چک برگشتی، اقدام از طریق اجرای ثبت

علی‌رغم اینکه اقدام از طریق اجرای ثبت مستلزم وقت کمتری می‌باشد و در واقع بدون رسیدگی و صدور حکم اقدام به اجرای مفاد چک می‌شود، در عمل دارندگان چک‌ها اقدام از طریق دادگستری را بر طریق اجرای مزبور، ترجیح می‌دهند. دلیل عمده این امر را به شرح ذیل می‌توان برشمرد:

الف) به موجب ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی (اگر استیفای محکوم‌علیه (بدهکار) به تقاضای محکوم‌له (طلبکار) تا زمان اجرای حکم یا پذیرفته شدن ادعای اعسار او یا جلب رضایت محکوم‌له حبس می‌شود. چنانچه محکوم‌علیه تا 30 روز پس از ابلاغ اجراییه، ضمن ارائه صورت کلیه اموال خود، دعوای اعسار خویش را اقامه کرده باشد، حبس نمی‌شود، مگر اینکه دعوای اعسار، مسترد یا به موجب حکم قطعی رد شود…)، که استفاده از این امتیاز، مختص اقدام از طریق دادگستری است.

ب) هزینه اقدام از طریق اجرای ثبت، 5% مبلغ مورد درخواست است که در مقایسه با هزینه درخواستی دادگستری به مراتب بیشتر است. اگرچه پرداخت 5% مزبور، به عهده مدیون سند اجرایی است، لیکن در صورتی که متقاضی موفق به معرفی اموالی از مدیون برای اجرا نشود، دایره اجرای ثبت استرداد لاشه چک را منوط به پرداخت مبلغ مذکور از طرف متقاضی می‌نماید.

ج) همچنان که ماده 2 قانون صدور چک صراحت دارد، اجرا از طریق ثبت، تنها علیه (صادرکننده) امکان‌پذیر است.

مشاوره حقوقی رایگان و آنلاین

وکیل پایه یک دادگستری تهران 

دعاوی کیفری 

وکیل ملکی 

وکیل طلاق 

وکیل مواد مخدر